Onze honden

Cream of the crop

Onze honden zijn, wat ik noem, het neusje van de zalm. De reuen zijn geimporteerd uit Amerika, Australie en Duitsland. Onze laatste aanwinst is een Nederlandse jongen die nog niet zo hoog in het generatieschema zit, maar wel alle goede kwaliteiten bezit. Ik heb met veel passie mijn bloedlijnen uitgezet en me steeds verdiept in karakter en gezondheid, maar ook in schoonheid en gangwerk. 

Pups hier geboren worden regelmatig opgeleid en ingezet als hulphond, maar ook als therapiehond doen ze geweldig werk, zowel op school als in de zorg. Daar ligt eigenlijk mijn focus, daar wil ik mij voor blijven inzetten. Een hond wordt namelijk steeds belangrijker om de mens te assisteren bij alles wat wij niet kunnen. De Australian Cobberdog is daar uitermate geschikt voor. Maar, het is bovenal een lieve, sympathieke, knuffelige gezinshond. 

Wij verwachten nieuwe teven en reuen uit bloedlijnen waarmee we verder willen klimmen in o.a. het generatieschema. Van Maxi Vita`s volgende nestje gaan we zeker ook teefjes selecteren voor ons voortzettingsprogramma. Zij is namelijk het eindresultaat van een sterke, gezonde, rode, compacte bloedlijn met een geweldige bouw. Ze heeft een karakter en een uiterlijk waarmee ik verder wil en waaraan ik 15 jaar lang heb gewerkt. Haar pigmenten in vacht en huid lopen daarom niet terug in kleur zoals je vaak wel ziet bij andere bloedlijnen.

Ik wil altijd verder met de honden die aan mijn verwachtingspatroon voldoen. We werken als fokker immers aan een rashond in ontwikkeling. Het is dus feitelijk onze taak/rol om ervoor te zorgen dat de bloedlijnen niet uitgeput raken, gezond blijven en verbeteren, ook qua exterieur. Je kan dan natuurlijk niet alle honden zelf houden. Dan moet je op een gegeven moment kiezen met welke toppers je verder gaat klimmen, anders blijf je in het generatieschema hangen.

De honden die na bewezen diensten van twee of drie nesten met pensioen gaan verhuizen naar lieve gastgezinnen/gastouders die ik vaak al goed ken. Ik blijf er dus altijd mee in contact. Ze gaan gewoon naar een andere afdeling, naar afdeling gastouders, zo zie ik dat. Ze hebben allemaal een bijzondere plek in mijn hart. De meeste fokkers hebben hun honden tijdens het in dienst zijn al in gastgezinnen en die komen dan terug voor een bevalling, voor een periode van twee maanden. Voor mij werkt het niet optimaal om teefjes twee maanden terug te laten komen uit hun vertrouwde gezin. Ik moet de dracht ook goed kunnen volgen en ik moet een bijzondere band hebben met de teefjes tijdens de bevalling. Dat kan ik niet hebben als de teefjes dat al hebben met hun gastgezin, waar ze altijd zullen blijven wonen. 

Hieronder stel ik mijn huidige kanjers aan je voor.